Van midden-Laos tot Phuket

Jeetjejeetjejeetje al weer te lang geleden dat ik geschreven heb! Daarom ben ik nu genoodzaakt de verhaaltjes minder ruimte te geven dan ze verdienen. Spijtig. 

Maar goed. Toen ik mijn vorige reisverslag had getypt stonden we op het punt een vierdaagse motortocht (iemand vertelde mij dat deze scooters hier zo krachtig zijn (150cc) dat ze onder motor vallen. Wist ik veel) te beginnen. We vertrokken ’s ochtends vroeg richting onze eerste stop. De weg was hier nog erg goed voor Laotiaanse standaarden, dus we gasten flink door. De omgeving was erg mooi. Ik kon er echter niet veel van genieten omdat ik moest rijden en bezig was de kuilen te ontwijken. (Daarmee wil ik zeker niet zeggen dat voorop zitten beter is dan achter. Dat liet Stanzi vaak genoeg merken). `Daar aangekomen namen we een bungalowtje en gingen nog even gezellig zitten met twee Nederlanders die we al eerder gesproken hadden de dag voordat we vertrokken. 

De volgende dag weer vroeg op om weer op tijd weg te rijden. Dat bleek achteraf echt nodig te zijn. Want al was onze volgende stop zo’n 60 km verder, het gebied dat de weg werd genoemd dat er tussenin lag was knap lastig om door te komen. Het was meer kuil dan weg. We kwamen echt zo’n 5 á 6 uur later aan. Helemaal kapot getrild zijn we vroeg gaan slapen. De volgende dag was iets waar we lang op gewacht hadden… 

We vertrokken (weer vroeg) die ochtend naar de Kong Lor Cave! Deze grot is 7.5 km lang, en soms wel 100 meter hoog! Het mooiste was dat er een rivier doorheen loopt. Met een lamp op onze kop stapten we in een bootje. Het mooiste aan deze grot is dat hij nog niet echt ontdekt is door het massatourisme. Er hangen, op een plek na, nog helemaal geen lampen. Na een tijdje moesten Stanzi en ik in een keer uit de boot. Wij doen dat en staan dan op een soort strandje ergens in de grot, en de boot vaart weg. Wij met zijn tweeën lopen, en met als enige lichtbron onze lampen. Toen we onze lampen even uitdeden, was er niets anders dan leegte om ons heen. Echt een van de mooiste ervaringen in mijn leven! 

in het dorpje Kong Lor gingen we in een Homestay. De mensen daar waren heel vriendelijk. We gingen ook bij hun eten. Het voorgerecht bestond uit Sticky rice, gevolgd door steamed rice. Als ontbijt kregen we de volgende ochtend noedlesoep. Samen met fried rice is dat hun menu voor hun leven. De laatste dag was een grote lange saaie weg. Wel een goeie, dat wel. We wilden nog naar een heilig meertje, maar de weg was zoo slecht, dat het onmogelijk te bereiken was. Nog voordat we op de helft waren glibberden we weer terug. 

Na ons laatste nachtje in Tha Kaek gingen we verder richting de hoofdstad van laos, Vientiane. Mooie stad, maar dat is vooral te danken aan de franse kolonisten ghehe. We hebben er een dag rondgefietst, en in de avonden wat gedronken met Sanne en Thijs, twee geweldige achterhoekers! We regelden daar gelijk een touristenvisum voor Thailand. Als je het bij de grens regelt krijg je maar 15 dagen. En dan blijkt onze voorbereiding toch aardig gebrekkig te zijn geweest ghehe. Gelukkig was ons visum voor twee maanden de volgende dag al klaar en konden we onze reis voortzetten. Onze volgende stop was Vang Vieng, dé plek om te tuben! Van te voren had ik hier veel negatieve verhalen over gehoord over drugs enzo, maar ik heb daar niks van gemerkt! Gewoon gezellig drinken terwijl je in een binnenband van een trekker door de rivier drijft. Is je biertje op, geef je een seintje naar een bar die aan de oever is. Zij gooien een lijntje uit en dan halen ze je binnen. Koop je je biertje, ga je er misschien nog even zitten, misschien met een zipline het water in, en dan weer verder in je band. Erg leuk! We hebben dit maar een dag gedaan, samen met Sanne en Thijs. Daarna verder naar Luang Prabang, verder naar het noorden in Laos. Dit was een lief klein rustig en mooi  voormalig Frans stadje. Hier hebben we even rustig gedaan want ik voelde me niet 100% na een redelijk beroerde busrit. We hebben wat tempels bekeken, en de leuke night market bezocht. Ook lieten Sanne en Stanzi hier een manicure doen, en keken Thijs en ik toe. (Onder het genot van een biertje en borrelnootjes, dat wel) Hier heb ik nog een erg mooi schilderij gekocht! Nadeel is dat ik hem nu wel steeds mee moet sjouwen in zijn koker, maar ik denk dat het het waard is! :D 

We namen, na afscheid genomen te hebben van Sanne en Thijs, de nachtbus richting Chiang Mai! Hier zouden meeten met Daniël, Mariken, Mechteld en Floris. Deze busreis ging echter (natuurlijk) niet helemaal soepel. We vonden dat we wel heel erg heen en weer gingen tijdens de reis. En toen, om 0530 ‘sochtends, stapten de chauffeur en wat passagiers uit in een plaatsje dat nog een flink eind van de grens af was. Wij blijven netjes zitten want uit ervaring weten wij dat Aziaten nooit vertellen wat ze gaan doen of hoe lang ze weg blijven, en je dus het beste kan blijven zitten. De chaffeur kwam echter niet meer terug. Dus wij zaten daar met nog wat toeristen en wat Laotianen die niet bij het complot betrokken waren. Om 0900 kwam er gelukkig een busje aan die zei dat we wel gratis mee mochten rijden naar de grens. Later bleek dit geregeld te zijn door de busmaatschappij. Al met al kwamen we ruim vijf uur later dan gepland aan.

Het was het wachten echter waard want aangekomen in Chiang Mai zagen we Daniel en Marieke weer! Gelijk een gezellige avond gehad. De volgende dag kwamen Mechteld en Floris er ook nog bij! Een leuke avond gehad!

Dat we vroeger op moesten staan voor onze trekking door de omgeving van Chaing Mai beviel daarna echter wat minder. Mechteld ging die dag helaas weer weg dus die had geluk(of natuurlijk hele erge pech). De eerste dag was dan ook redelijk zwaar voor sommigen. We overleefden het echter allemaal. Na drie dagen lopen, zitten rond kampvuren (Floris zijn verjaardag vieren!), olifant rijden (klinkt interessanter dan het is), en gewoon een mooie tijd hebben met Stanzi Floris mariken Daniel Ellen (een engelse) en Drew ( een canadees), kwamen we weer aan in Chiang Mai.

De volgende dag besloten we door te gaan naar Pai, een leuk klein hippieplaatsje. Omdat we Full Moon op 10 maart wilden halen op Koh Phangan, een eiland in het zuiden van Thailand, konden we hier niet te lang dralen. We hadden hier Raymond, een nederlander die in totaal 2 jaar van huis zou zijn, ontmoet. Samen met hem huurden we wat scooters en reden we naar de Hot Springs ergens vlakbij Pai. Hier kwam door de aarde verwarmd water , tot het kookpunt zelfs, naar boven. Floris probeerde er nog een eitje in te koken en dat lukte aardig. De volgende dag snel de trein door naar Bangkok, en vanuit daar bijna dezelfde dag nog weer de trein door richting de havens die ons zouden leiden naar de eilanden van Thailand. Alles in 3de klas. Houten banken. Alles bij elkaar kostte het zo' n 20 euro. Niet gek als je bedenkt dat we van de ene kant van Thailand naar de andere gekomen zijn :)

De volgende week hebben we eigenlijk alleen maar gefeest. Ach ja, daar kan je natuurlijk niet omheen als je speciaal voor het grootste backpackersfeest in Azie naar Koh Phangan komt ghehe. Daarna vervolgden we onze eilandentocht naar Kho Tao! Hier zou ik een hele vette duikcursus volgen! Helaas doordat ik last van mn borst heb kon ik niet... Ik ben samen met Mariken en Daniel nog een dagje mee wezen snorkellen, maar na een dagje of twee ben ik verder gegaan naar Bangkok, en zijn Mariken en Daniel door gegaan naar Maleisie :( (we zien ze in Indonesie echter weer! :D ).

In Bangkok meette ik met Annabelle Spiekman en haar vrienden Marije en de Duitser Mattias. Mooie tijden gehad in Bangkok met hen! St. Patricksday gevierd, skytrain bereden, getracht het Grand Palace binnen te komen, en nog veel meer! Het was erg leuk! Bangkok is echt een wereldstad en de stad heeft dan ook redelijk veel indruk op mij, als simpele boeren zoon, gemaakt in het begin ! Annabelle Marije en Mattias moesten echter even op en neer naar Maleisie na een paar dagen, zodat ze hun visum voor Thailand weer met 15 dagen konden rekken. Hierna heb ik nog een dagje mn haar laten millimeteren (Niks mis mee! Ik zie er ook gelijk 10 jaar ouder uit :P ) in Bangkok, en ben daarna verder gegaan naar Phuket. Daar ben ik nu, na een lange vermoeiende busreis van 21 uur. Hier zijn Annabelle en Co ook heen gegaan na hun uitstapje naar Maleisie, alleen zitten zij op een ander strand. Morgen zie ik ze weer, want ik ben nu te kapot om nog langer in een bus te gaan zitten ghehe. En binnen enkele dagen zal ik mij ook weer voegen bij Stanzi, die nu haar duikcursus afgerond heeft en weer richting het vasteland komt!

Dit was helaas even een verkort en minder uitgebreid reisverslag :( We zijn zoveel bezig geweest en hebben ook de hele tijd met andere mensen gereisd, en daardoor kon ik minder vaak tijd vinden om even in mijn eentje te gaan zitten om te typen. Daarom doe ik nu zoveel tijd in zo weinig woorden. Ik wil het nu echter even bijgewerkt hebben, anders typ ik de hele tijd enkele weken achter de feiten aan. Vanaf nu zal ik elke week een reisverslag typen, omdat er anders dingen geen plaatsje in mijn reisverslag meer krijgen, terwijl ik ze toch zou willen vertellen! Tot sneller dus! :D

Garwin