Phuket, Thailand tot aan regenwoud Maleisië

Hier dan weer een reisverslagje!

De dag nadat ik Phuket aangekomen was, huurde ik een scootertje en reed naar het strand waar Annabelle, Matthias en Marije verbleven. Toen ik die dag ervoor in Phuket Town aankwam, snapte ik niet helemaal waarom iedereen zei dat Phuket extreem toeristisch is. Toen ik bij het strand aankwam, begreep ik het. Tjongejonge. Allemaal families met kinderwagens, oude mannetjes met iets te jonge Thaise dames en ladyboys. This is Thailand.

Voor de rest waren het weer hele leuke dagen met Annabelle Marije en Matthias! Het bestond vooral uit een beetje hangen op het strand, wat eten, en dan ‘s avonds gezellig wat drinken. Simpel, maar hé, wie waardeert zoiets nou niet van tijd tot tijd?

Toen Annabelle en Marije na enkele dagen weer verder gingen reizen naar Bangkok, bleef ik nog even een paar dagen in Phuket Town met Matthias. Stanzi was namelijk net klaar met haar duikcursus en zou zich spoedig naar Kho Phi Phi begeven. Dit werd echter minder spoedig dan gedacht, en daardoor bleef ik wat langer dan gepland in Phuket Town. Ik heb me daar nog prima vermaakt met het goedkope eten (hoe minder toeristen, hoe lager de prijzen) en de gezellige pubs met daarin de gezellige mensen!

uiteindelijk meette ik dan toch weer met Stanzi op Kho Phi Phi, een eiland aan de westkust van Thailand. Hier waren ook Floris en Reinier (ex-WLG’ers). Dit was wederom, eigenlijk net als de rest van Thailand, een erg toeristische plek. Het was dan ook redelijk unaniem, nadat we allemaal wel een beetje verzadigd waren in onze honger naar eilanden en stranden, al na een dag weer verder te reizen. We namen afscheid van Floris en Reinier (bestemming Bangkok), en vertrokken zelf richting alweer ons vijfde land in onze reis: Maleisië!

We gingen naar de provincie Panang, een eiland. Hier zag je al snel dat Maleisië het zeker niet slecht heeft gedaan de laatste tijd: zonder dat hier echt superveel toerisme aanwezig is, is Panang toch van alle gemakken voorzien. Winkelcentra’s, airco-bussen voor een duppie, en natuurlijk niet te vergeten, de MacDonalds.

Hier hebben wij de grootste boeddhistische tempel in heel ZO-Azië gezien met o.a. een gigantisch standbeeld van 25 á 30 meter hoog. Redelijk indrukwekkend. Hierna gingen we naar de andere kant van Penang, naar het War Museum. Toen we hier aankwamen bleek een ticket 10 dollar te zijn en dat is toch redelijk prijzig. Stanzi ging een boekje zitten lezen en ik ging toch naar binnen. Het museum was echter meer een soort geschiedenisboek. De locatie was wel een echt fort, gebouwd voor het geval dat Japan zou aanvallen in WO 2. Maar er was niet veel meer van te zien. Overal hingen bordjes met lappen tekst en bordjes met “hier heeft dit gestaan” en “hier was dit”. Maar alles was weggehaald en het enige wat er te doen was, was tekst lezen. Ook interessant, maar daarvoor betaal ik geen 10 dollar om een museum binnen te komen natuurlijk. Toen ik na een kwartier nog niks gezien te hebben in het museum liep, was ik blijverrast door een ingerichte communicatiekamer. Toen ik dichterbij kwam miste echter de communicatieapparatuur (en de rest) en de pop die er stond was een vrouwelijke paspop uit een kleding winkel. Ik vervolgde mijn weg versneld richting de uitgang.

De volgende dag bezochten we de botanische tuinen. Dit was een verzameling van allerlei verschillende tuinen van overal over de wereld. Ook leuk waren de apen die hier overal rondliepen. Minder leuk werden ze echter toen ze onze plastic tas met met ons water en koekjes zagen. Vastberaden renden ze richting Stanzi die de tas vast had. Wij wisten niet zo goed wat er nou aan de hand was, want tot nu toe hadden we alleen lieve aapjes gezien. Toen ze aan de tas begonnen te trekken waren we eerst een beetje verbijsterd. Toen kwamen er nog drie aan en we begonnen maar een beetje weg te lopen en wat te roepen naar de diertjes, maar dit hielp allemaal niet. Rennen was de enige oplossing. Na ongeveer vijf meter werd de achtervolging gelukkig al gestaakt door de aapjes. De rest van de dag verliep zonder provocaties tussen de twee partijen.

Op aanraden van Mariken en Daniel zijn we hier ook nog naar Monkey Beach geweest. In tegenstelling tot toen zij er waren waren er echter geen apen: die zijn er alleen tijdens ontbijt, lunch en diner vertelde een Maleisiër ons, en wij waren er net te laat voor. Het strand was ook nog redelijk smerig (in Azië mag je qua stranden kieskeurig zijn), en daarom waren we daar maar even.

De volgende dag vroeg (0500) vertrokken we richting de Perhentian Islands. We hadden het al wel een klein beetje gehad met eilanden en stranden na Thailand, maar we hadden zoveel aanbevelingen gehoord van andere reizigers over deze eilanden dat we toch besloten te gaan voor twee dagen. Toen we daar aankwamen op het kleine eiland van de twee wisten we gelijk al dat twee dagen te weinig was. Een schitterend eiland! En boven alles: Heel erg rustig en nagenoeg geen toerisme (er is een verschil tussen toerisme en backpackers natuurlijk). Als je één eiland in heel ZO-Azië mocht bezoeken, kies dan voor het kleine eiland van de Perhentian Islands.

We hebben hier, samen met de Nederlander Robert, een prachtige snorkeldag gehad. Megagrote schildpadden gezien, haaien, prachtig koraal en allemaal gekleurde visjes. We hebben natuurlijk, onontkoombaar, ook een paar dagen niks gedaan. Stanzi heeft nog een duik gedaan naar een schipwrak, wat volgens de duikinstructeur honderdduizend ton (tien miljard kilo?! Best logisch dat dat schip gezonken is) suiker vervoerde. Hm.

Na vier dagen Perhentian Islands zijn we doorgereisd naar het regenwoud. Hier hebben we, op onzelf, een trekking gedaan door de bush! ’s Avonds sliepen we in een hutje. We zagen toen allemaal vuurvliegjes en de gids van een groepje die daar ook sliep, wees ons nog op een paar gigantische spinnen. Voor de rest hebben we niet zo veel wildlife gezien. ’s Nachts kwamen er nog wel hele grote herten kwam ik de volgende dag achter, maar ik was niet wakker te krijgen helaas.. Volgende dag weer teruglopen en toen zijn we naar een gigantisch hoge hangbrug van 45 meter hoog gegaan. Ja echt, ik ben er ook overheen gegaan!

Nu zijn we in de Cameron Highlands met allemaal theeplantages. We gaan hier een scooter huren en de omgeving wat verkennen. Hierna gaan we naar Kuala Lumpur, en daarna naar Singapore. Vanaf hier vliegen we naar Bali, waar we Niko en India zien! En als klap op de vuurpijl meeten we daar ook nog weer eens met Daniel en Mariken! Heb er zin in!

Vandaag zijn we precies vier maanden weg. Nog een kleine twee maanden te gaan. Erg jammer, maar ik heb natuurlijk ook veel zin om iedereen weer te zien! Maar tot dan vermaak ik mij nog wel even ;)


Garwin