Van de Gilli's tot Bukiktinggi

De laatste tijd gebruik ik de tijd die ik heb om te typen, voor mijn werkjes die ik af moet hebben voor het intakegesprek van mijn (hopelijk) toekomstige studie, Future Planet Studies. Ik wil toch even beknopt vertellen wat we allemaal gedaan hebben, ook omdat ik dit voor mezelf bij wil houden.

We gingen dus, met zijn vieren (Niko India Stanzi en ik) naar de Gilli's. Dit bestond vooral uit op het strand liggen en een rondje om het eiland Trawagan lopen. Na drie nachten daar geweest te zijn gingen we weer richting het vaste land. Daar bleven we weer een nacht in Padang Bai, en vertrokken we naar Sanur. Niko en India, die tot dan toe met ons backpackersbudget meededen, wilden de laatste dagen van hun vakantie, begrijpelijk, toch nog even een beetje luxe. We sliepen de laatste paar dagen van hun aanwezigheid in een hotel met airco en een zwembad :D ! We hebben in Sanur de mooie promenade bewandeld langs het strand, en hier hebben we ook elke dag minstens een keer gegeten. Na een paar dagen relaxen was het tijd om weer naar het vliegveld van Denpasar te gaan, om daar afscheid te nemen van India en Niko. Het waren leuke weken met hen.

Hierna gingen wij voor de zoveelste keer naar Kuta, dit keer om een vriendin van Stanzi te zien. Denk je even aan de andere kant van de wereld te zijn, kom je overal bekenden tegen ;)

Voor 200000 Roeppie (ongeveer 16 euro) konden we met een airco-busje naar Banjuwangi, Java. Wij dachten dat dat wel wat goedkoper kon. Met enkele Bemo’s (kleine busjes, eigenlijk personenauto’s, waarin banken gebouwd zijn die naar elkaar toestaan. Voor 17 eurocent kan je erin) reden we naar vanwaar de veerpond vertrok en stapten hierop. De reis duurde ietsje langer, maar toen we op onze eindbestemming waren, Banjuwangi, had het ons in totaal 4 euro gekost.

Op de  boot vertelde een aardige en behulpzame Indonesiër ons dat er een hele mooie vulkaan te zien was, vlakbij zijn geboortestad. We zeiden dat we er over na zouden denken. We zaten wat krap met de tijd, omdat onze dagen in Azië nu snel minder worden. Daarom wilden we voor zekerheid gaan en snel naar Mount Bromo gaan, een zeer bekende en hele mooie plek. Hij wees ons nog naar een goedkoop goed hotel en vertrok toen weer. Later zagen we hem weer, en wilde hij weer ons meenemen op zijn tour de vulkaan Idjen op. We zeiden weer dat we erover na zouden denken. We zochten een oplader voor onze camera, en hij wilde heel graag helpen. Hij is voor ons de hele stad afgereden, en uiteindelijk hadden we er eentje gevonden. We gaven hem een beetje geld voor al zijn moeite, en nadat hij ons nog eens voorstelde dat we met hem een tour gingen doen, zeiden we nog eens dat als we hem niet voor 1900 belden, we niet zouden gaan. Nadat hij plotseling nog 15 euro van de prijs afhaalde, ging hij dan toch weer richting huis. We besloten toch maar om naar Mount Bromo te gaan de volgende dag. ’s Ochtends vroeg zaten we op het station, te wachten op onze trein ( €1,25 voor 6 uur rijden). In een keer kwam Fendy er aan gereden. Hij had twee andere Nederlanders gevonden, en kon het nu doen voor 250000 voor twee personen (het begon bij 600000). Dit was wel erg weinig, en de vooruitblik van 6 uur lang staan (de zitplekken waren allemaal weg) gaf ons het laatste zetje. Achteraf hebben we er zeker geen spijt van gehad. Het was niet een vulkaan zoals je ze kent van plaatjes, een groot donker gat in een ronde krater, maar een ruwe berg met allerlei verschillende kleurtjes van binnen (zie foto’s). In deze vulkaan wordt Sulfur gewonnen. Werkers lopen hier elke dag  twee keer omhoog en omlaag met 40 tot 70 kilo om hun nek. Per kilo krijgen ze 600 roeppie. Dat is zo’n 5 eurocent. Deze mannen zijn de hele week weg van huis en komen dan in het weekend thuis. Hier gaan ze dan gelijk op maandag weer weg, om geld te verdienen om hun gezin te onderhouden voor zo’n 5 euro per dag. Wat hebben wij het toch makkelijk.

Hierna gingen we dan toch écht richting Mount Bromo. Dit keer hadden we wel voortijdig geboekt, zodat we zitplaatsen hadden. We kwamen aan in Probelingo en regelden daar een tour. 's Ochtends om 0300 opstaan, want om 0330 zouden we vertrekken. Enkele mensen waren echter nog steeds niet opgestaan en daar waren we op aan het wachten.. Pas om 0400 vertrokken we dan. Met een 4x4 werden we naar de viewpoint gereden en hebben we een paar mooie plaatjes geschoten (zie foto's).
Hierna hebben we ook mount bromo beklommen. Dit was wel een meer typische vulkaan met in het midden een groot gat waar rook uit kwam.

Een busje die ons naar JogJakarta zou brengen zat bij de tour inbegrepen. Om 1730 zouden we aankomen. Toen we om 1730 bij een wegrestaurant stopten, vroegen we toch nog maar even hoe lang het nog zou duren. Nog 6 uur. Beetje jammer.

Na even een nachtje goed slapen in JJ gingen we de stad verkennen. Er waren enkele shops waar ze speciaal indonesisch schilderwerk maken. Stanzi heeft daar een mooi schilderij gekocht. Die zelfde dag prak een vriendelijke man ons aan of we naar de kruidenmarkt wilden. Hij gaf ons een uitgebreide rondleiding en uitleg bij alles. Ik heb daar nog enkele kruiden gekocht voor een duppie waar je in Nederland veel meer voor moet betalen.

De volgende dag huurden we een scooter, en zijn we naar de vulkaan Merapi gereden. Dit is de meest actieve vulkaan van Indonesiê. Het was echter, helaas, te bewolkt om iets te zien. De scooterrit was wel erg leuk. Onderweg reden we bijna een slang aan. Dat zullen we niet vaak meemaken in Nederland denk ik ;) Hierna reden we naar de grootste Boeddhistische tempel van ZO Azië. Wij vonden dit een redelijke bezienswaardigheid, maar de Indonesiërs vonden ons stukken interessanter. Mensen vroegen ons de hele tijd of we met hen op de foto wilden, en sommigen kwamen er zelfs aangerend en naar beneden gesprongen om met ons op de foto te kunnen. Dus als je later een fotoalbum bekijkt van een random Aziaat en je denkt ons te herkennen, dan kan dat kloppen :P

We namen de nachtbus naar Bandung. Nachtbussen zijn zeker niet ons favoriet want je wordt helemaal gesloopt, maar in dit geval hadden we geen keus omdat ze niet rijden op andere tijden. Om vijf uur 's ochtends kwamen we aan, en konden nergens een betaalbaar hotelletje vinden. Toen we even rondliepen en niet helemaal begrepen waarom sommige mensen Bandung geweldig vonden en we toch al helemaal kapot waren, en we geen scooter konden huren wat eigenlijk 50% van onze bezigheden hier zou zijn, besloten we de zelfde dag door te rijden naar Jakarta. Jakarta werd ons door vele mensen afgeraden, omdat het een vieze smerige stad was. Als we dan vroegen of ze er waren geweest, kwam het er bijna altijd op neer dat ze er niet waren geweest omdat anderen tegen hen hadden gezegd dat het een vieze smerige stad was. Leuk dus dat Jakarta ons(in ieder geval mij) wel beviel. Het is echt geen ergere stad dan bijvoorbeeld Bangkok. Toegegeven, dat Jakarta vroeger de hoofdstad was van Nederlands Indië, maakt het natuurlijk interessanter voor ons dan voor niet-Nederlanders.

Er was redelijk wat te zien van Batavia in de stad. In het oude stadhuis was nu een museum, maar daar waren wij blijkbaar de bezienswaardigheden, want mensen wilden constant met ons op de foto. Weer terug op straat nam onze populariteit niet af; ¨Stanzi kom we moeten op de foto!¨¨nee ik heb eerst een interview!¨ Dit eindigde meestal met snel doorlopen en niet kijken. Beroemdheden hebben maar een hard leven.

We zijn hier ook nog naar de op 2 na grootste moskee van de wereld geweest. Zijn grote leegtes binnenin het gebouw vond ik erg indrukwekkend. Hierna namen we het vliegtuig naar Padang, Sumatra. De vlucht duurde anderhalf uur. Met de bus duurde het 36 uur en dat lokte ons niet echt. Toen we in Padang aankwamen ging Stanzi in bed liggen omdat ze zich niet echt lekker voelde en ze is er twee dagen niet uitgekomen. In die tijd kon ik mooi even werken aan mijn essay voor het intakegesprek van mijn hopelijk toekomstige studie Future Planet studies. Voor Stanzi was deze tijd natuurlijk wat minder ;)

De 25ste ging het al stukken beter, en toen zijn we naar Bukiktinggi, een leuk klein stadje in de bergen, gegaan. Gisteren hebben we de stad zelf verkend. Ze hebben hier zelfs een dierentuin, maar die was niet echt leuk om te zien. Alle dieren waren slecht verzorgd en zaten in te kleine hokken. Ik begrijp natuurlijk dat er niet veel geld voor zulke dingen is als je 5000 roepie (ong 45 eurocent) vraagt voor entree, maar vraag dan óf meer entree, of begin gewoon geen dierentuin. Ook hier leken Stanzi en ik voor de Indonesiërs interessanter te zijn dan de dieren.

Vandaag hebben we een scooter gehuurd en zijn we op aanraden van de vriendelijke en behulpzame guesthouse-eigenaar Ulrich op zoek gegaan naar een gigantische bloem die toevallig deze dagen bloeit, tot ongeveer eind mei(foto binnenkort geüpload). We hadden nogal moeite om het goede dorp te vinden en hebben samen met de engelse Mike nogal wat rondgedoold, maar dat was natuurlijk geen straf in een omgeving als deze. We wilden echter ook nog naar een kratermeer, maar dat bewaren we voor morgen.

7 juni vliegen we vanaf Medan naar Kuala Lumpur, vanaf waar we op 9 juni naar Amsterdam vliegen. 10 juni om 1500 landen we dan weer op Schiphol. Nog precies twee weken, en dat zit Azië er voor ons al weer op... Maar ik heb natuurlijk ook veel zin om iedereen weer te zien! Ook heb ik al erg veel in in studeren en op kamers wonen. Een half jaar vind ik een prima lengte voor een onderneming als deze. Tot over twee weken +1 dag!

Garwin


foto's: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Indonesie?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKGAscTm-vr9ZA&feat=directlink