Cameron Highlands, Kuala Lumpur, Singapore, Bali
Door: garwinschuiringa
Blijf op de hoogte en volg Garwin
05 Mei 2012 | Indonesië, Batavia
Ik heb alweer niet geschreven voor een heeeele tijd! Het is dus soms weer een beetje kort en simpel, maar ik wil het toch erg graag allemaal opschrijven! Volgende keer wordt weer wat beter hoop ik ;)
De volgende dag zijn we met de scooter door de Cameron Highlands gereden. We hebben daar ook even de thee geprobeerd waar deze omgeving zo bekend om staat. Prima te doen. Hierna zijn we nog naar een bijenhouderij gegaan. Ook was er nog een soort dierentuin. Hier zagen we wandelende bladeren(?!?). Dat was toch wel erg vreemd. Flabbergasted reden we door de stromende regen weer naar ons hotel. Om bij te komen van de schrik at ik in het dorp waar we sliepen nog even een frikadelletje of twee (mmmmmm!) en dronk ik nog een flesje coca cola Vanilla (JAAAAAA YESSSSSS!!!!).
De volgende dag vertrokken we in een superluxe bus met megagrote stoelen naar Kuala Lumpur!
Aangekomen in Chinatown in Kuala Lumpur werden we aangesproken door een man die een goed guesthouse wist. En dat wist ie zeker! We kregen een flink praatje over Kuala Lumpur en wat wel en wat niet te doen van hem. Ook kon hij voor van alles goedkopere tickets regelen (en ze waren ook echt goedkoper). Er was een gezellig terras en nog wat leuke zitplekken door het hele gebouw. De eigenaar was er op dat moment niet, maar toen hij zag dat er nieuwe mensen hadden ingecheckt kwam hij ons even persoonlijk begroeten. Echt een van de leukere guesthouses vonden wij.
Chinatown was weer lekker vertrouwd overstroomd met verkopers die allemaal hetzelfde verkochten en allemaal overtuigd waren dat je het allemaal toch écht nodig had en dat wat zei verkochten beter was dan van al die andere verkopers. Negeren is in Azië een van de belangrijkste vaardigheden. We zijn daarin nu toch aardig goed geworden ;)
Tja, wat doe je dan in een stad he? De winkelcentra waren er in overvloed. Eentje was zelfs zo groot dat er een achtbaan binnen was! Stanzi ging flink tekeer in de kledingwinkels, terwijl ik mij even vermaakte met een filmpje in de bios op de bovenste verdieping. 's Avonds hebben we Mie Hoen gegeten, en zijn er ook nog enkele blikjes Coca Cola Vanilla (!!!! :D) soldaat gemaakt.
De volgende dag gingen we naar de Indonesische Ambassade om ons visum voor Indonesië regelen. Na toch wel twee uur wachten was het geregeld, en konden we hem al weer de volgende dag ophalen. Die middag gingen we nog naar een ander winkelcentrum. Deze was vol met honderden standjes die allemaal hetzelfde verkochten. Het was eigenlijk een oversized markt dus. Met de skytrain (een rails die boven de wegen hangt en waar een trein overheen rijdt die je voor zo'n 30 eurocent door de hele stad kan brengen) gingen we terug naar ons guesthouse, alwaar we genoten van enkele broodjes pindakaas. De volgende dagen zijn we nog naar de Batu Caves geweest, hebben ons visum opgehaald, en wilden nog naar het op een na hoogste gebouw in Kuala Lumpur. Het vriendelijke vrouwtje daar zei echter dat het zicht nu erg slecht was, en we ons ticket beter konden bewaren voor een andere keer. Die houden we dus even in de pocket voor voor onze terugvlucht. ;)
Toen vertrokken we naar Singapore!
Singapore (vooral het zakengedeelte en het winkelgedeelte) doet erg futuristisch aan. Allemaal bolle en kromme toekomstgebouwen, en ook superveel hele grote glazen gebouwen. Om elke hoek van de straat staat wel een (of soms twee) winkelcentrum. In een straat zijn er zelfs tientallen. Hier hebben we even een bezoekje gebracht aan onder andere de HenM voor de nodige nieuwe kleren. Noemenswaardig was onder andere zeker de dierentuin in Singapore. Een supermooi complex, waar alle dieren een ruim hok hadden waarin hun eigen leefomgeving nagebootst was. Okeokeoke, ze zaten dan nog steeds gevangen, maar slechter kan het zeker. Leuk was vooral dat er kleine zwarte aapjes waren die wel los mochten lopen. Die liepen doodleuk over de paden en over de hokken van andere dieren. Er waren tijgers, witte tijgers, beren, vele verschillende soorten apen, allemaal slangen, giraffes (eentje uit een Nederlandse dierentuin!), zebra’s, zeekoeien, pinguins, otters, neushoorns en nog veeeeeeeeeeeel meer! :D
We hebben daar ook nog een dierenshow gezien die lekker op z’n Amerikaans was met veel stoerdoenerij en overdreven proberen leuk te zijn voor het publiek. De dieren waren wel leuk, dat wel. Ook was er een olifantenshow die erg leuk was gedaan.
De olifanten worden een beetje “gestimuleerd” met stokken met haken eraan. De haken waren voor de kleine kinderen in het publiek tactisch verstopt door wat slierten aan de stok te doen die over de haak heen vielen. In tegenstelling tot bij de trekking in Chiang Mai had ik hier echter niet het idee dat de dieren pijn leden. Ze werden niet in de ogen geslagen (wat wel gebeurde in Chiang Mai..), en de dieren deden graag mee met de spelletjes was af te lezen aan hun gedrag. Dan lijkt het me niet dat ze last hebben van de spelletjes die ze spelen. Vooral niet omdat ze gewoon doorgaan na de show, ook als hun begeleiders er niet bij zijn. Voor de olifanten is een beetje gekras op de zijkant van hun hoofd waarschijnlijk niet meer dan een kriebel door hun dikke huid heen. En voor een stuk fruit doen ze alles natuurlijk ;)
De dag daarop vertrokken we naar Kuta op Bali in Indonesië, zodat we op 29 april, als Stanzi haar vader zou komen, daar zouden zijn. Tot die tijd vermaakten we ons echter nog even opperbest met … Mariken en Daniël! :D Op hun weerzien moest natuurlijk gedronken worden en dat hebben we dan ook elke avond gedaan ;) We hebben ook nog geprobeerd te surfen (Mariken houdt van een surf-sessie zo nu en dan, ook in NL! ), maar dat ging echt goed fout. Als je het ziet ziet het er toch wel makkelijk uit en denk je: och, beetje je evenwicht bewaren en dan komt het wel goed. Bij de eerste poging zijn Stanzi Daniël en ik echter niet verder gekomen dan zo’n tien meter de zee in. Je loopt daar stoer met je bord onder je arm richting de zee, maar dan beginnen al snel de moeilijkheden: word je eerst al bijna omvergetrokken door de stroming terug de zee in, als de golf die het terugtrekken van de zee jou bereikt heeft, begint de pret.
Onervaren dat we waren hadden we nooit gedacht aan dat je eerst natuurlijk nog een stuk de zee ín moet, voordat je op de golven richting de kust kan surfen. Ik probeerde mijn bord boven mijn hoofd te houden, maar ik was te laat. Ik kon op mezelf ook zonder plank al niet staande houden, maar de golf greep mijn plank ook mee die ik nog steeds dapper in mijn handen had. Ik werd door de golf meegesleurd. Mijn bord hield ik niet meer en moest ik laten gaan. Hij zat echter nog met het koortje aan mijn voet vast en ik had geen idee waar mijn bord was: voor of achter mij? Ik herinnerde me dat Mariken nog had gezegd dat je je armen voor je gezicht moet doen als je je bord verliest en dat deed ik net op tijd. Mijn rug was wel goed geschaafd op het zand toen de golf mij meenam het strand op, maar mijn bord kon ik nog net met mijn armen blokken toen de stroming mijn bord weer zeewaarts nam. Toen ik na enige tijd weer hoestend en proestend boven water kwam, zag ik verderop een hoopje ledematen en surfborden die ik, toen ze zich langzaam van elkaar ontknoopten, herkende als Daniël en Stanzi. Een pauze van drie uur en een MacFlurry waren toen wel even op hun plek.
Dagelijks liep ik met Daniël naar een lokale foodstand waar je voor 1 eurotje een bord vol heerlijk eten kon krijgen. Elke dag vroeg ik om Mie Hoen, maar elke dag moest het vrouwtje mij helaas teleurstellen. De laatste dag had ze echter speciaal voor ons op de markt Mie Hoen gekocht! :D Dat was lekker hmmmmmmmmmmm!
Toen, op zondag 29 april, werd Stanzi na vier-en-een halve maand, weer herenigt met haar vader! Hij is hier op Bali voor twee weken. Samen met hem en Mariken en Daniël zijn we nog een dag in Kuta gebleven. De volgende ochtend namen we afscheid van Mariken en Daniël, om vervolgens verder te gaan naar Lovina. Hier hebben we in de ochtend dolfijnen gezien! Een hele boel! Met al die bootjes (er waren er tientallen) die zodra er een dolfijn naar boven kwam daarheen voeren leek het echter wel een soort klopjacht. Maar ach, de dolfijnen leek het niet te deren.
De dag dáárop gingen we de vulkaan Batur beklimmen! Al om 0400 stonden we op, zodat we de zonsopgang vanaf de top konden zien. Het was eventjes bikkelen, maar dan heb je ook wat(zie foto’s)! Om de eigenlijke vulkaan heen zag je grote gestolde lavavelden. In het midden van het grootste gestolde veld was een groen heuveltje die niet door de lava verwoest was. De laatste uitbarsting was in 2007 dus sommige restanten waren nog best recent. Op de top kregen we nog een ontbijtje met onder andere een eitje dat gekookt was in de stoom dat uit sommige gaten naar boven kwam. Doe je ook niet elke dag. Het was de moeite allemaal in ieder geval zeker waard!
Hierna vertrokken we richting Ubud. Hier was er een erg grote markt met vele goederen. Bijna alles was echter hetzelfde en iedereen dacht natuurlijk weer dat die van hem het beste was. Hier heb ik nog wel wat nootmuskaat gekocht. ’s Avonds zijn we naar een traditionele Indonesische dansvoorstelling geweest. Al ben ik helemaal niet van dansen en toneel enzo, dit is toch iets wat je wel gezien moet hebben als je in Indonesië bent. De make-up en dansbewegingen zijn heel erg apart. Ik had in ieder geval nog nooit zoiets gezien. De volgende dag huurden we fietsen en hebben we een tour van Niko gekregen door Ubud en omstreken. Hij was hier 6 jaar eerder ook met zijn vriendin geweest. Ik heb hier nog een mooi met de hand gemaakt doosje gekocht, die nog eventjes heel lief opnieuw gelakt werd. Puntgaaf dingetje ;)
De dag daarop gingen we weer naar Kuta, want daar landde India (zusje van Stanzi) die middag! Als klap op de vuurpijl waren Annabelle en Marije (ben ik mee opgetrokken in Bangkok en Phuket) er ook nog! We hebben de hele dag rustig bij het zwembad van ons hotel gelegen, waarna we ’s avonds met z’n allen uitgingen!
De volgende dag waren we allemaal vroeg wakker, want het was snoeiheet in de kamer. Een verfrissende duik was het medicijn. We namen afscheid van Annabelle en Marije die ochtend, want wij namen de bus van 1300 richting Padang Bai. We misten deze echter bijna doordat de keuken ruim een uur de tijd nam om wat tosti’s klaar te maken. Sprintje!
We haalden hem gelukkig wel, en nu zijn we in Padang Bai. Niko maakt elk jaar een bedrag over voor een kindje hier in dit plaatsje zodat ze naar school kan. Het is dus een soort van adoptie kindje. Die hebben wij vandaag opgezocht! Het meisje was erg verlegen (tja, staan er in een keer vier grote Nederlanders uit het niets die allemaal voor jou komen.. :P ) , maar met de cadeautjes die Niko had meegenomen was ze erg blij!
Morgen vertrekken we naar de Gilli’s, een paar schitterende eilanden ten zuidoosten van Bali. Hier blijven we even een tijdje niks doen, omdat het voor India en Niko toch een vakantie van twee weken is. Stanzi en mij hoor je natuurlijk niet klagen ;)
En hier zijn ALLE foto’s tot nu toe!
Laos (laatste paar foto's): https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Laos?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLO-7t_10svEdw&feat=directlink
Thailand: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Thailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKvJuYSXisewgAE&feat=directlink
Maleisië: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Maleisie?authuser=0&authkey=Gv1sRgCIyB9v2N2pLnHg&feat=directlink
Singapore: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Singapore?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJ2W2MLNgqyRvgE&feat=directlink
Indonesië: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Indonesie?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKGAscTm-vr9ZA&feat=directlink
En ik ben eigenlijk ook wel benieuwd: Wie lezen mijn verslagen?
Groetjes Garwin
De volgende dag zijn we met de scooter door de Cameron Highlands gereden. We hebben daar ook even de thee geprobeerd waar deze omgeving zo bekend om staat. Prima te doen. Hierna zijn we nog naar een bijenhouderij gegaan. Ook was er nog een soort dierentuin. Hier zagen we wandelende bladeren(?!?). Dat was toch wel erg vreemd. Flabbergasted reden we door de stromende regen weer naar ons hotel. Om bij te komen van de schrik at ik in het dorp waar we sliepen nog even een frikadelletje of twee (mmmmmm!) en dronk ik nog een flesje coca cola Vanilla (JAAAAAA YESSSSSS!!!!).
De volgende dag vertrokken we in een superluxe bus met megagrote stoelen naar Kuala Lumpur!
Aangekomen in Chinatown in Kuala Lumpur werden we aangesproken door een man die een goed guesthouse wist. En dat wist ie zeker! We kregen een flink praatje over Kuala Lumpur en wat wel en wat niet te doen van hem. Ook kon hij voor van alles goedkopere tickets regelen (en ze waren ook echt goedkoper). Er was een gezellig terras en nog wat leuke zitplekken door het hele gebouw. De eigenaar was er op dat moment niet, maar toen hij zag dat er nieuwe mensen hadden ingecheckt kwam hij ons even persoonlijk begroeten. Echt een van de leukere guesthouses vonden wij.
Chinatown was weer lekker vertrouwd overstroomd met verkopers die allemaal hetzelfde verkochten en allemaal overtuigd waren dat je het allemaal toch écht nodig had en dat wat zei verkochten beter was dan van al die andere verkopers. Negeren is in Azië een van de belangrijkste vaardigheden. We zijn daarin nu toch aardig goed geworden ;)
Tja, wat doe je dan in een stad he? De winkelcentra waren er in overvloed. Eentje was zelfs zo groot dat er een achtbaan binnen was! Stanzi ging flink tekeer in de kledingwinkels, terwijl ik mij even vermaakte met een filmpje in de bios op de bovenste verdieping. 's Avonds hebben we Mie Hoen gegeten, en zijn er ook nog enkele blikjes Coca Cola Vanilla (!!!! :D) soldaat gemaakt.
De volgende dag gingen we naar de Indonesische Ambassade om ons visum voor Indonesië regelen. Na toch wel twee uur wachten was het geregeld, en konden we hem al weer de volgende dag ophalen. Die middag gingen we nog naar een ander winkelcentrum. Deze was vol met honderden standjes die allemaal hetzelfde verkochten. Het was eigenlijk een oversized markt dus. Met de skytrain (een rails die boven de wegen hangt en waar een trein overheen rijdt die je voor zo'n 30 eurocent door de hele stad kan brengen) gingen we terug naar ons guesthouse, alwaar we genoten van enkele broodjes pindakaas. De volgende dagen zijn we nog naar de Batu Caves geweest, hebben ons visum opgehaald, en wilden nog naar het op een na hoogste gebouw in Kuala Lumpur. Het vriendelijke vrouwtje daar zei echter dat het zicht nu erg slecht was, en we ons ticket beter konden bewaren voor een andere keer. Die houden we dus even in de pocket voor voor onze terugvlucht. ;)
Toen vertrokken we naar Singapore!
Singapore (vooral het zakengedeelte en het winkelgedeelte) doet erg futuristisch aan. Allemaal bolle en kromme toekomstgebouwen, en ook superveel hele grote glazen gebouwen. Om elke hoek van de straat staat wel een (of soms twee) winkelcentrum. In een straat zijn er zelfs tientallen. Hier hebben we even een bezoekje gebracht aan onder andere de HenM voor de nodige nieuwe kleren. Noemenswaardig was onder andere zeker de dierentuin in Singapore. Een supermooi complex, waar alle dieren een ruim hok hadden waarin hun eigen leefomgeving nagebootst was. Okeokeoke, ze zaten dan nog steeds gevangen, maar slechter kan het zeker. Leuk was vooral dat er kleine zwarte aapjes waren die wel los mochten lopen. Die liepen doodleuk over de paden en over de hokken van andere dieren. Er waren tijgers, witte tijgers, beren, vele verschillende soorten apen, allemaal slangen, giraffes (eentje uit een Nederlandse dierentuin!), zebra’s, zeekoeien, pinguins, otters, neushoorns en nog veeeeeeeeeeeel meer! :D
We hebben daar ook nog een dierenshow gezien die lekker op z’n Amerikaans was met veel stoerdoenerij en overdreven proberen leuk te zijn voor het publiek. De dieren waren wel leuk, dat wel. Ook was er een olifantenshow die erg leuk was gedaan.
De olifanten worden een beetje “gestimuleerd” met stokken met haken eraan. De haken waren voor de kleine kinderen in het publiek tactisch verstopt door wat slierten aan de stok te doen die over de haak heen vielen. In tegenstelling tot bij de trekking in Chiang Mai had ik hier echter niet het idee dat de dieren pijn leden. Ze werden niet in de ogen geslagen (wat wel gebeurde in Chiang Mai..), en de dieren deden graag mee met de spelletjes was af te lezen aan hun gedrag. Dan lijkt het me niet dat ze last hebben van de spelletjes die ze spelen. Vooral niet omdat ze gewoon doorgaan na de show, ook als hun begeleiders er niet bij zijn. Voor de olifanten is een beetje gekras op de zijkant van hun hoofd waarschijnlijk niet meer dan een kriebel door hun dikke huid heen. En voor een stuk fruit doen ze alles natuurlijk ;)
De dag daarop vertrokken we naar Kuta op Bali in Indonesië, zodat we op 29 april, als Stanzi haar vader zou komen, daar zouden zijn. Tot die tijd vermaakten we ons echter nog even opperbest met … Mariken en Daniël! :D Op hun weerzien moest natuurlijk gedronken worden en dat hebben we dan ook elke avond gedaan ;) We hebben ook nog geprobeerd te surfen (Mariken houdt van een surf-sessie zo nu en dan, ook in NL! ), maar dat ging echt goed fout. Als je het ziet ziet het er toch wel makkelijk uit en denk je: och, beetje je evenwicht bewaren en dan komt het wel goed. Bij de eerste poging zijn Stanzi Daniël en ik echter niet verder gekomen dan zo’n tien meter de zee in. Je loopt daar stoer met je bord onder je arm richting de zee, maar dan beginnen al snel de moeilijkheden: word je eerst al bijna omvergetrokken door de stroming terug de zee in, als de golf die het terugtrekken van de zee jou bereikt heeft, begint de pret.
Onervaren dat we waren hadden we nooit gedacht aan dat je eerst natuurlijk nog een stuk de zee ín moet, voordat je op de golven richting de kust kan surfen. Ik probeerde mijn bord boven mijn hoofd te houden, maar ik was te laat. Ik kon op mezelf ook zonder plank al niet staande houden, maar de golf greep mijn plank ook mee die ik nog steeds dapper in mijn handen had. Ik werd door de golf meegesleurd. Mijn bord hield ik niet meer en moest ik laten gaan. Hij zat echter nog met het koortje aan mijn voet vast en ik had geen idee waar mijn bord was: voor of achter mij? Ik herinnerde me dat Mariken nog had gezegd dat je je armen voor je gezicht moet doen als je je bord verliest en dat deed ik net op tijd. Mijn rug was wel goed geschaafd op het zand toen de golf mij meenam het strand op, maar mijn bord kon ik nog net met mijn armen blokken toen de stroming mijn bord weer zeewaarts nam. Toen ik na enige tijd weer hoestend en proestend boven water kwam, zag ik verderop een hoopje ledematen en surfborden die ik, toen ze zich langzaam van elkaar ontknoopten, herkende als Daniël en Stanzi. Een pauze van drie uur en een MacFlurry waren toen wel even op hun plek.
Dagelijks liep ik met Daniël naar een lokale foodstand waar je voor 1 eurotje een bord vol heerlijk eten kon krijgen. Elke dag vroeg ik om Mie Hoen, maar elke dag moest het vrouwtje mij helaas teleurstellen. De laatste dag had ze echter speciaal voor ons op de markt Mie Hoen gekocht! :D Dat was lekker hmmmmmmmmmmm!
Toen, op zondag 29 april, werd Stanzi na vier-en-een halve maand, weer herenigt met haar vader! Hij is hier op Bali voor twee weken. Samen met hem en Mariken en Daniël zijn we nog een dag in Kuta gebleven. De volgende ochtend namen we afscheid van Mariken en Daniël, om vervolgens verder te gaan naar Lovina. Hier hebben we in de ochtend dolfijnen gezien! Een hele boel! Met al die bootjes (er waren er tientallen) die zodra er een dolfijn naar boven kwam daarheen voeren leek het echter wel een soort klopjacht. Maar ach, de dolfijnen leek het niet te deren.
De dag dáárop gingen we de vulkaan Batur beklimmen! Al om 0400 stonden we op, zodat we de zonsopgang vanaf de top konden zien. Het was eventjes bikkelen, maar dan heb je ook wat(zie foto’s)! Om de eigenlijke vulkaan heen zag je grote gestolde lavavelden. In het midden van het grootste gestolde veld was een groen heuveltje die niet door de lava verwoest was. De laatste uitbarsting was in 2007 dus sommige restanten waren nog best recent. Op de top kregen we nog een ontbijtje met onder andere een eitje dat gekookt was in de stoom dat uit sommige gaten naar boven kwam. Doe je ook niet elke dag. Het was de moeite allemaal in ieder geval zeker waard!
Hierna vertrokken we richting Ubud. Hier was er een erg grote markt met vele goederen. Bijna alles was echter hetzelfde en iedereen dacht natuurlijk weer dat die van hem het beste was. Hier heb ik nog wel wat nootmuskaat gekocht. ’s Avonds zijn we naar een traditionele Indonesische dansvoorstelling geweest. Al ben ik helemaal niet van dansen en toneel enzo, dit is toch iets wat je wel gezien moet hebben als je in Indonesië bent. De make-up en dansbewegingen zijn heel erg apart. Ik had in ieder geval nog nooit zoiets gezien. De volgende dag huurden we fietsen en hebben we een tour van Niko gekregen door Ubud en omstreken. Hij was hier 6 jaar eerder ook met zijn vriendin geweest. Ik heb hier nog een mooi met de hand gemaakt doosje gekocht, die nog eventjes heel lief opnieuw gelakt werd. Puntgaaf dingetje ;)
De dag daarop gingen we weer naar Kuta, want daar landde India (zusje van Stanzi) die middag! Als klap op de vuurpijl waren Annabelle en Marije (ben ik mee opgetrokken in Bangkok en Phuket) er ook nog! We hebben de hele dag rustig bij het zwembad van ons hotel gelegen, waarna we ’s avonds met z’n allen uitgingen!
De volgende dag waren we allemaal vroeg wakker, want het was snoeiheet in de kamer. Een verfrissende duik was het medicijn. We namen afscheid van Annabelle en Marije die ochtend, want wij namen de bus van 1300 richting Padang Bai. We misten deze echter bijna doordat de keuken ruim een uur de tijd nam om wat tosti’s klaar te maken. Sprintje!
We haalden hem gelukkig wel, en nu zijn we in Padang Bai. Niko maakt elk jaar een bedrag over voor een kindje hier in dit plaatsje zodat ze naar school kan. Het is dus een soort van adoptie kindje. Die hebben wij vandaag opgezocht! Het meisje was erg verlegen (tja, staan er in een keer vier grote Nederlanders uit het niets die allemaal voor jou komen.. :P ) , maar met de cadeautjes die Niko had meegenomen was ze erg blij!
Morgen vertrekken we naar de Gilli’s, een paar schitterende eilanden ten zuidoosten van Bali. Hier blijven we even een tijdje niks doen, omdat het voor India en Niko toch een vakantie van twee weken is. Stanzi en mij hoor je natuurlijk niet klagen ;)
En hier zijn ALLE foto’s tot nu toe!
Laos (laatste paar foto's): https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Laos?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLO-7t_10svEdw&feat=directlink
Thailand: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Thailand?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKvJuYSXisewgAE&feat=directlink
Maleisië: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Maleisie?authuser=0&authkey=Gv1sRgCIyB9v2N2pLnHg&feat=directlink
Singapore: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Singapore?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJ2W2MLNgqyRvgE&feat=directlink
Indonesië: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Indonesie?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKGAscTm-vr9ZA&feat=directlink
En ik ben eigenlijk ook wel benieuwd: Wie lezen mijn verslagen?
Groetjes Garwin
-
05 Mei 2012 - 12:46
Mathilde:
pff wat een foto's! leuk verhaal weer.:) haha neem een wandelend blaadje voor me mee!! -
05 Mei 2012 - 13:14
Bas:
Coca Cola Vanilla \o/!
En: Witte tijgers :O. Awesome! -
05 Mei 2012 - 15:25
Bert&Pia Groenewolt:
Goed verhaal en mooie foto's. We hebben het met plezier gelezen en naar gekeken.
-
05 Mei 2012 - 19:14
Opa En Oma G Sch.:
wij hebben gersmuld van jouw smeuig verslag bijna je plankje kwijt! Uit Stanzi's galerie heeeeeel veeeeeel foto's bekeken en van genoten. -
06 Mei 2012 - 04:46
Hilje:
Ook wij blijven je volgen. Geniet nog van de komende 35 dagen! -
06 Mei 2012 - 08:16
Connie:
Ja, ik lees dus je verslagen, volg je graag, veel herkenning, behalve het drinken en feesten, maar goed, ik ben dan ook een beetje ouder!
Veel plezier nog even.
hartelijke groet uit Noordhorn, Connie. -
06 Mei 2012 - 10:21
Hanneke En Fam.:
Hoi Garwin, Wie lezen mijn verslagen? Wij allemaal in Munein en we genieten er volop van! Ook zijn we inmiddels een spaarpot gestart voor een grote reis want de kriebels krijgen we zeker van je schitterende reisverhalen! Wel vragen we ons af wat je met de nootmuskaat gaat doen. Jullie in ieder geval heel veel plezier de laatste vakantiemaand! Veel liefs van ons allemaal. -
11 Mei 2012 - 10:29
Duurt:
Moi Garwin,
Als je het hebt over Padang Bai denk ik aan de Padang Bar in Groningen, het was één van mijn favoriete eetcafés, maar ik denk dat Padang Bai stukken mooier is. Over een maand ben je weer in Europa, geniet vooral nog van deze laatste maand in Azie! Heb je al aardbevinkjes gevoeld...? Ciao! Duurt -
29 Mei 2012 - 18:11
Wia:
ik heb alle reisverslagen van je gelezen, leuk en erg boeiend en intersant. Wia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
