Saigon Can Tho Pnomh Penh Kampot Sihanoukville

Het is me niet echt gelukt eerder wat te schrijven maar goed, ik heb nu de tijd want we zitten voor drie uur in de bus richting Siem Reap, vanaf waar we naar Ankor Wat gaan!

Precies toen ik klaar was met het typen van mijn vorige verslag in een restaurantje in Saigon leerden we twee Nederlanders kennen: Mariken en Daniel. Zij waren allebei toevallig ook van onze leeftijd. Zij waren pas een paar dagen in Vietnam en we besloten toen samen die middag naar Chinatown te gaan. Daar een paar tempels bekeken. Voor mij en Stanzi waren dit al de zoveelste tempels, maar voor Mariken en Daniel de eersten. Het was wel grappig om te zien hoe wij er wat sneller en gehaaster doorheen liepen en zij bij elk dingetje stilstonden. Ervaren dat wij toch zijn nu! ;) ’s Avonds gingen we met Mariken en Daniel wat drinken in een cafetje van een man genaamd Foef. Hij kwam gezellig bij ons zitten en deed mee aan enkele potjes bussen. Was echt geweldig! Echt een grappige man!

De volgende dag gingen we met Mariken en Daniel naar de dierentuin van Saigon. Niet iets wat je nou echt gezien moet hebben als je in Saigon bent, maar het was wel leuk! Het viel me ook heel erg mee hoe de dieren het daar hadden. Redelijk grote hokken. Niet zo goed als bijvoorbeeld dierentuinen in Nederland, maar ik had slechter verwacht. ’s Avonds gingen we naar de bioscoop in Saigon naar de film “Darkest Hour”. Dramatisch. ’s Avonds nog even naar Foef gegaan om nog een laatste potje te bussen , want de volgende dag vertrokken we naar Can Tho met zijn vieren!

Na een zware ontwaking in de vroege ochtend en een busrit later kwamen we aan in Can Tho. Dit is in een plaatsje langs de rivierdelta. We waren alleen nogal vermoeid toen we aankwamen na de lange busrit en hebben toen nog wat shakes gedronken, een tochtje geboekt door de rivierdelta, wat gegeten en zijn toen redelijk vroeg naar bed gegaan, want om 0600 werden we al bij de boot verwacht.

Na weer een zware ontwaking kwamen we bij de rivierdelta, waar een man ons opwachtte met zijn boot. Terwijl hij ons door de delta voer sturend met zijn voeten, maakte hij voor ons allemaal dingetjes van riet. Mandjes, kettingen, sprinkhanen en nog wat dingen. Een echte artiest! :D We voeren langs wat drijvende markten. Dit zijn allemaal boten met verkoopwaren erop, en dan komen er mensen langs varen en die kopen wat. Gewoon echt een markt op het water. We voeren ook nog door wat kleinere watertjes wat me een beetje deed denken aan van die moerasgebieden. Erg mooi.
Omdat dit de laatste avond was met Mariken en Daniel besloten we ’s Avonds Can Tho in te gaan. Van nachtleven is sowieso in heel Vietnam niet echt sprake, dus meestal houd ’s avonds wat doen in gewoon ergens zitten en gezellig met elkaar doen. We gingen dus ergens eten en daar zijn we de hele avond blijven zitten.

De volgende dag namen we ’s Ochtends, na afscheid te hebben genomen van Daniel en Mariken(we zien ze waarschijnlijk in Thailand weer :) ) de bus naar Chau Doc. Hier hebben we niet veel interessants gedaan, want de enige reden dat we hier waren was de grensovergang naar ons tweede land van de reis: Cambodja!

Op 15 Januari 2012 werden we opgepikt met een klein bootje bij ons hotel, die ons in 3 uur naar Cambodja zou varen. Bij de overgang aangekomen klommen we eventjes aan land over wat verrotte planken en tussen wat kippen door naar de controlepost. Daar betaalden we onze visums in dollars (90% van al het betalingsverkeer in Cambodja gaat met US dollars, schijnt handig te zijn hier. Wisselgeld krijg je dan wel weer in Cambodjaanse Riel), en vervolgden onze reis weer verder in het kleine bootje. Toen we aan land gezet werden stond een busje ons op te wachten om ons verder te brengen naar Pnomh Penh, de hoofdstad van Cambodja. Er was echter niet genoeg ruimte voor iedereen, dus ik en Stanzi en twee Engelsen, Dan en Maddie, reden met iemand mee in een personenauto. Dan en Maddie hadden we daarvoor al gezien in onder andere Can Tho, maar nooit met hun gesproken ofzo. Nu gingen we allemaal naar hetzelfde hotel, en deelden daar een kamer voor vier in het Happy Guesthouse. Happy stond waarschijnlijk voor de wiet die de eigenaar verkocht werd en volop gerookt werd door de gasten en de eigenaar zelf. Goed. We liepen even naar het monument van onafhankelijkheid van Cambodja. Die bleek midden op een rotonde te zijn en je kon er ook niet echt heen ofzo, dus we hebben maar een foto gemaakt en zijn toen maar vroeg gaan slapen. De volgende dag huurden we een Tuk-Tuk met chauffeur Lucky. Een vriendelijke man die af en toe moest stoppen om even een sigaretje te roken. Hij bracht ons naar de S-21 gevangenis. Dit was, voordat het een martelcentrum werd in de tijd van Pol Pot, een school. Ten tijde van de Khmer Rouge gebeurden hier echter minder goede dingen dan onderwijs. Zo’n 20.000 mensen zijn hier heengebracht, gemarteld, en vervolgens gedood. Van al deze mensen is een foto gemaakt, en die worden nu ten toon gesteld. Je weet van al die mensen die je aankijken op de foto’s, dat ze niet meer leven. Het was echt een dramatische tijd voor Cambodja. Bijna 2.000.000 van de toen 8.000.000 Cambodianen zijn vermoord omdat ze te slim of onderwezen waren voor de boerenstaat van Pol Pot(hij had zelf ook gestudeerd maar goed).

Die zelfde middag pakten we door in de ellende. Lucky bracht ons naar de Killing Fields. Hier werden duizenden Cambodianen na ze gedood te hebben in massagraven gegooid. Her en der lagen wat tanden en stukjes stof. Deze worden door het water mee naar boven genomen wanneer het regent. Ook stond er wat ze noemden de Killing Tree. Hier werden moeders van baby’s gescheiden. Vervolgens knielde de moeder neer bij een gat, kreeg een klap tegen haar achterhoofd en viel zo het gat in. De baby werd doodgeslagen tegen de boom en daarna achter de moeder aangegooid. Ook waren er gruwelijke foto’s te zien van hoe de Vietnamezen de Killing Fields aantroffen. (Vietnam greep in 1979 in en verdreef de Khmer Rouge met geweld. De een kleine groep van de Khmer Rouge heeft zich echter nog verzet in de bergen tot in 1997!)

’s Avonds dachten we onszelf te verblijden met een bezoekje aan het Boeng Kak meer(ik heb de naam niet verzonnen) . Toen we er aankwamen bleek het meer echter volgegooid te zijn met zand. Beetje jammer. Natuurlijk wist onze Taximan hier niks vanaf toen we zeiden dat we naar het meer wilden en hij ons bij die zandbak afzette… Jaaaaaa ja.

De volgende dag vertrokken we naar Campot. Dit was een klein stadje dat een beetje aanvoelde als een stad uit het wilde westen. Overal zandwolken en over het algemeen een westernsfeer. We boekten een hotelletje en gingen toen met twee Nederlanders, Bart en Rosalie, wat eten.

Die dag erna liepen we wat doelloos rond door Campot en kwamen er achter dat er redelijk weinig te doen was. We boekten een rondvaartje die dan wel weer erg mooi was. De volgende dag 19 januari zijn we met de bus richting Sihanoukville gegaan, ter voorbereiding van MIJN VERJAARDAG! :D Sihanoukville is echt een belachelijk mooi maar ook een belachelijk toeristisch plekje. Er liepen alleen maar westerse mensen rond en in de barretjes langs het strand werden westerse mensen gezocht. Maar wel een mooi plekje om mijn verjaardag te vieren! We hebben de hele dag op het strand gelegen, en ’s avonds met wat Engelsen en Ieren zijn we naar het strand gegaan. Voor het eerst in mijn leven beerpong gespeeld. Leuk spel! En we wonnen drie keer op een rij van ervaren rotten! Mwoahaha! Stanzi heeft graag dat ik vermeld dat zij zelfs met haar ogen dicht raak gooide. Bij deze.

Volgende dag wat uitbrakken op het strand. We hadden afgesproken met onze nieuwe vrienden, maar we gingen naar het verkeerde strand en toen zijn we daar maar blijven liggen. ’s Avonds vroeg naar bed gegaan en zo wisselde dat zich een beetje af voor in totaal vijf dagen. Het was niet de bedoeling hier zo lang te blijven, maar vanwege Chinees Nieuwjaar reden de bussen drie dagen niet. Beetje jammer. Al zijn er natuurlijk ergere plekken om te STRANDen! ghehe :)

We zijn nu al weer in Battambang Geweest en op dit moment zit ik wat te drinken in een restaurant in Siem Riep, vanwaaruit we naar de tempels in Ankor Wat gaan. Ik stop nu echter met typen, anders wordt het zo’n dikke lap. :) Ik heb nu ook Skype aangemaakt dus wie wil kan me toevoegen! Ook weer foto’s:

Vietnam: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Vietnam?authkey=Gv1sRgCJ_y44LNnOGq6wE#

Cambodja:
https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Cambodja?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKPjmraNtN_nYQ&feat=directlink


Groeten Garwin!