Hue, Hoi An, Nha Trang, Dalat, Saigon

Zozo maar weer even tijd voor een verslagje! Veel gedaan alweer de laatste twee weken! Na Ninh Binh hebben we de sleepingbus genomen naar Hue. Een traumatische ervaring. De bedden waren sowieso niet zo groot, maar wij hadden ook nog de extra kleinen. Het deed me een beetje denken aan kippenvervoer ofzo, allemaal mensen op een hoop in zo’n bus, iedereen hoort je, kijkt je boos aan als je lawaai maakt, mensen die over je heen moeten om naar de wc te gaan. Niet leuk.

In Hue aangekomen rond acht uur ’s ochtends namen we een hotelletje en zijn toen naar de Citadel van Hue gegaan, een erg groot bouwwerk in het midden van de stad. Hier is ook flink gevochten en dat kon je nog wel zien aan de gebouwen die nog zwart geblakerd waren. De rest van de dag deden we rustig aan om bij te komen van de sleepingbus.

De volgende dag gingen we op een rondvaart door Hue. Af en toe stopten we dan bij wat tempels, waar je op vrijwillige basis naar binnen kon (je moest nog wel entree betalen). Wij waren naar eentje geweest en hebben tijdens de andere twee lekker in de zon gelegen die ook eindelijk weer begon te schijnen jeeeeuj! We hadden wel de mooiste uitgekozen bleek! Groot complex waar vroeger de keizer woonde. Mooie tuin mooie gebouwen erg mooi!

De volgende dag gingen we dan naar de DMZ! Met een tourbus kregen we een tour door het DMZ gebied. Veel was er niet meer van te zien natuurlijk, want de vietnamezen zijn natuurlijk alles gelijk gaan afbreken toen de oorlog voorbij was en geef ze daar maar eens ongelijk in na zo’n verschrikkelijke oorlog. Wat wel opviel was dat er allemaal kleine jonge boompjes en andere vegetatie aanwezig was. Dat komt doordat alles daar een grote vlakte was ten tijde van de oorlog door alle bommen en napalm en andere troep. We kregen te zien waar de Ho Chi Minh route langsliep en daarna gingen we naar een museum waar nog wat voertuigen stonden van de Amerikanen en wat foto’s over de oorlog. Het is dan wel grappig om te zien dat degene die wint zijn eigen draai eraan geeft. Alleen maar foto’s van Noord-Vietnamezen die aan het winnen waren of bij lijken van Amerikanen stonden en foto’s van Amerikanen die aan het huilen waren en bidden voor genade. Niet heel objectief, maar ja dat recht heeft Vietnam misschien ook wel als je zo ziet wat voor ellende die oorlog heeft gebracht.

Noordelijk van de DMZ bezochten we tunnels waarin een heel dorp zich verschuilde als de Amerikanen dat gebied gingen bombarderen. Het tunnelcomplex had drie verdiepingen, de diepste verdieping op 24 meter diepte! In deze tunnels hadden ze soms wel voor 5 dagen achter elkaar geschuild. Er was zelfs een kraamkamer waar enkele kinderen op aarde zijn gebracht. Redelijk nauw die gangetjes, je moest de hele tijd gebukt lopen. En ja Marieke, ik heb daar meerdere keren mijn hoofd flink gestoten haha!

De volgende dag namen we ’s ochtends de bus naar Hoi An (nooit meer nachtbus!), om daar oud en nieuw te gaan vieren! Mooi plaatsje, Hoi An. Het is een echt kolonistenstadje met franse architectuur. Ik kreeg er echt een vakantiegevoel van, zo bij het water met die zon bij van die typische franse huisjes. ’s Avonds gingen we aan het water zitten met biertjes van 16 eurocent! Toen het 12 uur was verwachtten wij dikke vuurwerkshows, maar nog geen babypijltje te zien! Het was voor de rest wel erg gezellig en er werden allemaal hapjes uitgedeeld in het barretje waar wij toen zaten. Mmmmm volgende dag flink bijkomen van oud en nieuw. We hebben toen ook kleren op maat laten maken (ikke t-shirt + spijkerbroek, Stanzi korte broek + jurk), en alles was mooi en past perfect :)

De volgende dag namen we de nachttrein met zitplekken naar Nha Trang. Het was natuurlijk niks zoals op de foto’s. Ook hadden we weer de slechtste plekken, we konden onze stoelen namelijk nauwelijks naar achteren doen omdat we tegen de muur aan zaten. Zeker een van de slechtste nachten ooit :)

Gelukkig was het weer geweldig dus we zijn daar maar de hele middag op het strand gaan liggen. Nha Trang is toch wel echt een vakantieplekje met mooie stranden prachtig weer. We hebben hier dan ook twee dagen lang niks anders gedaan dan op het strand liggen.

Hierna gingen we verder naar Dalat met de dagbus. Dit was vroeger een stad van de Fransen. Dat was er zeker nog vanaf te zien met de grote landhuizen buiten het centrum, de wijd opgezette straten en de architectuur in het algemeen. Het was hier ook wat koeler en minder vochtig dan bijvoorbeeld in Nha Trang of Hue. Hier hadden we weer een scooter gehuurd en zijn we op zoek gegaan naar de watervallen. We reden en we reden en we reden totdat de weg doodliep. Teleurgesteld reden we terug, en bleek dat we een afslag 20 meter later moesten hebben. Beetje jammer. Maar we hadden in ieder geval de watervallen gevonden! Vooral de bobsleebaan was erg vet! Je roetsjte dan naar beneden over een spoor. Erg vet! Toen zijn we naar “The Valley Of Love” gereden, een vaag iets vlakbij Dalat. Er waren Vietnameze cowboys, pokemontuinen en nog wat vage dingen.

De volgende dag zijn we naar Saigon gereden met de bus. Daar hebben we een hotel gepakt en de volgende dag zijn we naar het War Remnants Museum gegaan. Weer allemaal oorlogsmaterieel maar vooral veel, heel veel foto’s van de oorlog. Er was een hele zaal vol met misvormde en gehandicapte vietnamezen ten gevolge van chemicaliën zoals agent orange. Erg heftig, vooral als je je bedenkt dat gewoon twee of drie generaties later nog steeds mensen de dupe zijn ten gevolge wat er 50 jaar geleden is gebeurd.

De dag erop gingen we naar tunnels die gebruikt werden door de Vietminh in de strijd tegen Frankrijk en door de Vietcong in de strijd tegen Zuid-Vietnam. Deze tunnels waren in totaal zo’n 121 km lang! Ze waren bijna allemaal ingestort door de bombardementen, maar er waren wel enkele tunnels nagemaakt. Deze waren nog krapper en nauwer dan bij de DMZ. Gelukkig leefden ze hier niet in maar gebruikten ze deze alleen om zich te verplaatsen. Hier was ook nog de mogelijkheid om met een echt geweer te schieten, en dat heb ik toen gedaan! (voor de geinteresseerden: het was een M1Garand, een oude die stamt uit de tijd van WO2) De kracht die vrijkomt als zo’n ding wordt afgevuurd is ongelofelijk, je voelt het echt donderen door je lichaam. Een interessante ervaring.

Ik had er alleen wel een beetje een dubbel gevoel bij omdat dit touristische entertainment plaatsvond op een plek waar 40 tot 50 jaar geleden echt werd gevochten en dat hier duizenden vietnameze doden zijn gevallen. Beetje vreemd dat je dit dan hier kan doen op een oud slagveld, georganiseerd door de vietnamezen zelf.

Vandaag typen we onze verslagen, en gaan vanmiddag Saigon verder verkennen. Waarschijnlijk gaan we nog wat rondtouren rond de Mekong Delta, voordat we naar Cambodja gaan. Binnen 6 dagen moeten we in ieder geval uit Vietnam, want dan verloopt ons Visum.

Ik zal proberen wat vaker te schrijven, want nu heb ik zoveel te vertellen steeds maar schrijf ik het een beetje kort en saai op. Maar ik wilde jullie deze verhalen toch niet langer onthouden! Tot snel(ler)!

En natuurlijk ook nog allemaal een gelukkig Nieuwjaar gewenst! :)

Groeten Garwin

(PS: https://picasaweb.google.com/105051804654416653674/Vietnam?authkey=Gv1sRgCJ_y44LNnOGq6wE#
allemaal nieuwe foto's en filmpjes!)